Jullie zijn the talk of the town”, zegt de hooggeplaatste Haagse politicus die vanavond zijn vaste Indonesische restaurant nabij de Schildersbuurt heeft verruild voor het pas geopende ’6&24’ in het Hofkwartier.

Een groter compliment kun je chef Rik van de Laar en diens (gast)vrouw Saskia Kuijer op dat moment niet geven. Het is altijd spannend of er wel voldoende loop zit in een nieuw restaurant in Den Haag. Van de vier grote steden is de residentie de grootste culinaire uitdaging.

6&24 is vernoemd naar de beide verjaardagen van het jonge stel. Een indrukwekkende zaak met tafeltjes op vier verschillende hoogtes. In de weekeinden altijd uitverkocht, maar doordeweeks vaak nog plek.

Nu dan hun eerste eigen zaak in het hart van Den Haag. Met ruim 50 couverts ook geen sinecure. Na eerst twee voorbeeldige amuses bestellen we het 5-gangenmenu, waarbij tafelgenote voor de vegetarische variant gaat.

Al bij de eerste hap van haar tomatensalade is ze in de gloria. „Hoe kun je van simpele tomaatjes toch zoiets geweldigs maken?” vraagt ze zich hardop af. Lichtrokerig, waarbij sesam, geitenkaas en mosterdzaad als smaakmaker dienen.

Ondergetekende heeft normaal gesproken niet zoveel met makreel. Voor hem een beetje te ’harde’ vis. Bij 6&24 hebben ze de makreel echter op lage temperatuur in olijfolie gegaard zodat alle scherpe kantjes eraf zijn. Zoetzure komkommer en mierikswortel zorgen voor spanning. Nog nooit zo lekker gehad.

Dan de gebakken avocado met papaja, gebrande maïs en tamarillo, ook wel bekend als boomtomaat. Wow!, wat een smaaksensatie geeft deze vrucht. Van de zeeduivelwang met daslook springen de tranen in de ogen. Dat komt niet door de beurre blanc met pittige harissa, maar eerder door de subtiele combinatie waarbij de Achkarrer Schlossberg Grauburgunder 2016 van Weingut Michel perfect aansluit.

We zijn halverwege met knolselderij, zwarte knoflook, appel en goddelijk schuim van baharat, een Arabische kruidenmix waarmee Jonnie ook al zoveel doet. Mijn kalfsnek met moderne hutspot is iets te rijkelijk met citroencrème besprenkeld, maar dat is dan ook het enige minpuntje.

Hoewel, de bloemkool met fregola en gebakken crosnes als vegetarisch hoofdgerecht had ook wat spannender gemogen. Complexer is de houtduif die extra aardsheid krijgt van lichtbittere witlof en een diepe koffiejus. Een smaak die wordt versterkt door de Barbera Terra Tortonesi 2015 van Walter Massa uit Piemonte. Prima keuze van de gastvrouw die met wijn leerde omgaan in De Librije, Amarone, FG en Wereldmuseum.

Tafelgenote besluit haar maal met een mooi doch stevig dessert op basis van witte chocolade, biet en tonkaboon, terwijl ik qua raffinement aan het langste eind trek met een combinatie van rabarber, karnemelkijs, vanillecrème en Thaise groene currysap.

Of de Haagse politicus snel weer terugkomt, weten we niet. Maar je kunt toch niet altijd naar dezelfde toko? Drie hele dikke T’s!

https://www.telegraaf.nl/vrij/...